نماد شناسی رنگی چینی
عناصرطبیعت، جهت های اصلی،مناطق مختلف یک کشور و چهار فصل، تشکیل دهنده ینمادشناسی رنگی سنتی چینی هستند. رنگ های پنج عنصر اصلی در این نمادشناسی سنتی از این قرار است: زمین، زرد - فلز، سفید - آب، سیاه- چوب،آبی یاسبز آتش، قرمز. هر رنگ بازگو کننده ی فیزیکی و غیرفیزیکی عناصر می باشد چگونگی ارزش ماهیتی این عناصر چنین است: آتش برچوب چیره می شود، آب بر آتش و به همین ترتیب این چرخه ادامه می یابد. در افسانه شناسی چینی، چهارفرمانروای بهشت که از چهار جهت اصلی محافظت می کنند، دارای صورتهای رنگیهستند: فرمانروای شمال صورت سیاه دارد. جنوب، قرمز- شرق، سبز و فرمانروای غرب سیمایی سفید دارد.
ژاپن:
معدودجوامعی هستند که از رنگ مطابق با ماهیت کشورشان به خوبی استفاده کنند، آنچنانکه ژاپن عمل کرده است. اقتصاددان بین الملل، ماکس مولMax Mohlژاپنرا چنین توصیف کرده است: «سرزمین نیلوفر آبی و سرزمین رباتها،دو مرحله از هستی که به آسانی در کنار هم قرار نمی گیرند... همین طور کسی نمی خواهداین دو را در کنار هم قرار دهد.»
قرمز: در ژاپن، رنگ قرمز یک رنگ ملی فراگیر و همه جا حاضر است، در پرچم کشوردیده می شود، در تلفن های عمومی، در تبلیغات در نسخ چاپی و در تصاویرگرافیکی که از تلویزیون پخش می شوند. کساKesiaلباس مذهبی راهب تراز اولبودایی «ذن»، قرمز است. قرمز نماد ازخودگذشتگی است. استفاده از جوهر قرمزدر نوشتن، نشان از به هم خوردن یک رابطه صمیمی است. در فرهنگ ژاپنی، خرچنگهای دریایی نماد زندگی طولانی است.
زرد: رنگ غالب در پارچه بافی و باغبانی زرد است که توسط راهب دارای مرتبه ی سوم مذهبی، در معابد «ذن» پوشیده می شود. زرد نماد خورشید و گل می باشد.
آبی: لباس کارگران آبی است. یوکاتاهای با نقش مایه های سفید و آبی تزئین می شوند.
کشورهای منطقه اقیانوسیه (جنوب غربی)
استرالیا، نیوزلند، فیلیپین
دراین منطقه،جایی که کلمه «تابو» از فرهنگ آن به وجود آمده است، وقتیصحبت از رنگ می شود، چنین تابویی وجود ندارد. رنگ همیشه در بسیاری از صنایعتزئینی سنتی، واجد معانی عمیق و نمادین نمی باشد. منطقه ی جنوبی اقیانوسیه به دوقسمت پولی نسیا و ملانسیا تقسیم می شود. پولی نسیا مثلثی است بین کشورهای هاوایی، نیوزلند، جزایر ایستر. هنر غالب این منطقه، آفرینش توتم های تراشیده شده نمادین از نیاکان و حیوانات است. هنر دیگر این مردم تزیین اشیای کاربردی است. این مسأله هم باید مدنظر گرفته شود که جاییکه رنگ استفاده می شود، اکثرا اهداف زیباسازی و تزیینی مدنظر گرفته میشود. دو نوع لباس در قسمت پولی مسیا پوشیده می شوند که مرجع خوبی برای بررسی رنگ این منطقه می باشد. پنبه دوزی های تاهیتی که "تیفای فای" نامدارند، به رنگ های متضاد مزین هستند.
لباس "تاپا" که در کشور تونگا استفاده می شود، یک لباس چندمنظوره است که رنگ هایی دارد نظیر: قهوه ای- نارنجی، قرمزنارنجی و زرد.
ملانسیا، از جزایر جنوب غربی اقیانوسیه که از سمت فیجی تا گینه نو کشیده شده اند، تشکیل شده. برخلاف پولی نسیا، در منطقه ملا نسیا اشیا سال هاست که با رنگهای روشن پوشیده می شوند و این نشان از تأثیر ورود کالاهای آمریکایی واروپایی به منطقه می باشد.
استرالیا، سرزمین بامبوها است. خرمایی، رنگ لاماها می باشد که در استرالیا به وفوریافت می شوند. باید بدانیم که استرالیا خشک ترین قاره ی مسکونی در جهان استکه نشان از این است که رنگ های قهوه ای خاکی و خرمایی چشم گیر ترین رنگ هاخواهند بود.
بزرگترین تپه ی مرجانی جهان (نوعی سد) در استرالیا است. این تپه ی مرجانی ازدو قسمت ساخته شده، تپه ی مرجانی چند رنگی که از پولیپ های زنده درست شده وتپه ی مرجانی سفید، که از اجساد بی شمار پولیپ هایی که طی صدها هزار سالمرده اند به وجود آمده است.
زرد: مائوری ها، بافته های سنتی با طرح هایی به رنگ زرد و اکر دارند. رنگ زرد،نمادی از رستاخیز و تولدی دوباره، رنگ جنبش «قدرت مردمی فیلیپین» شد که دردهه هشتاد فردیناند مارکوس را از اریکه قدرت به پایین آورد.
مرمرهای شیطانی سنگ های بزرگی هستند که به هنگام غروب خورشید درخششی قرمز رنگ پیدا می کنند. در میان مائوریهای اهل نیوزلند قرمز، رنگی مقدس است که مخصوص خدایان میباشد. در خانه های سنتی مائوری، پرتوهای خورشید به صورت خطهای پیچدار سفید هندسی بر روی پس زمینهای به رنگ قرمز خاکی ترسیم میشوند. اکثر سرزمین نیوزلند، خاکی سرخ فام دارد.
این غیر ممکن است که درباره استرالیا حرفی زده شود و از رنگ آبی صحبت به میاننیاید چون استرالیا به خاطر سواحل زیبا و ورزش های آبی که در آن جا انجاممی شود، شهرت جهانی دارد. آبی رنگ غالب پرچم اکثر کشورهای حوزه اقیانوسیهاست.
در آیین حرکت دسته جمعی «نازارین سیاه» در فیلیپین، عظیم ترین کارناوال در اینکشور، مجسمه ی چوبی سیاهی با ابعاد انسانی از حضرت مسیح از میان خیابان هایکویاپو توسط مردم برده می شو
کلمات کلیدی :
